Herhaling staat centraal in het werk van Arvo Pärt (1935). Anders dan bij de minimalisten Steve Reich (1936) en Philip Glass (1937) roepen de herhalingen van Pärt een sfeer op van mystiek, rust en religieus ritueel. Pärts tijdloze muziek trekt een specifiek publiek. Een deel van de bezoekers komt voor een transcendentale ervaring, die opgeroepen wordt door de betoverende herhalingen en de eenvoud van zijn muziek.
Van Arvo Pärt voeren we de werken Bogoroditse Djévo en Da pacem uit.
De hedendaagse Letse componist Peteris Vasks (1946) put uit twee bronnen: de oude folkloremuziek van Letland en de natuur (waarbij hij vooral de rol van de mens in de natuur belicht). Zijn muziek ademt verstilling en opent weidse muzikale vergezichten. Van Vasks zingen we de Madrigals.
De hedendaagse Amerikaanse componist Eric Whitacre (1970) schrijft muziek die veel mensen onmiddellijk aanspreekt. Zangers zingen zijn composities graag; luisteraars zijn onder de indruk van de harmonieuze klanken die zijn composities kenmerken... meer informatie

 Herhaling staat centraal in het werk van Arvo Pärt (1935). Anders dan bij de minimalisten Steve Reich (1936) en Philip Glass (1937) roepen de herhalingen van Pärt een sfeer op van mystiek, rust en religieus ritueel. Pärts tijdloze muziek trekt een specifiek publiek. Een deel van de bezoekers komt voor een transcendentale ervaring, die opgeroepen wordt door de betoverende herhalingen en de eenvoud van zijn muziek.
Van Arvo Pärt voeren we de werken Bogoroditse Djévo en Da pacem uit.
De hedendaagse Letse componist Peteris Vasks (1946) put uit twee bronnen: de oude folkloremuziek van Letland en de natuur (waarbij hij vooral de rol van de mens in de natuur belicht). Zijn muziek ademt verstilling en opent weidse muzikale vergezichten. Van Vasks zingen we de Madrigals.
De hedendaagse Amerikaanse componist Eric Whitacre (1970) schrijft muziek die veel mensen onmiddellijk aanspreekt. Zangers zingen zijn composities graag; luisteraars zijn onder de indruk van de harmonieuze klanken die zijn composities kenmerken. Whitacre heeft een herkenbare eigen stijl waarin klassieke en hedendaagse muziek lijken te versmelten. Vanuit een duidelijke harmonische basis klinken uitgebreide klankvelden. Zijn muziek heeft ook iets minimalistisch: herhaling, kleine veranderingen en toevoegingen zorgen voor een bijna hypnotiserende sfeer. In zijn stukken Hope, faith, life, love en Lux aurumque is van harmonische ontwikkeling geen sprake, toch ontstaat door de zorgvuldige opbouw van een harmonieus klankveld een warm bad voor zangers en luisteraars.
Tijdens deze cursus zullen we met het hele koor improviseren! Voor deze koorimprovisatie gebruiken we de belangrijkste elementen die we ontdekt hebben in de muziek van Pärt, Whitacre en Vasks als basis. Voorbereiding noodzakelijk.